![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAkT_WdBTupHGaxeOv-HfhuQ5pEIAelTUyX60ltmDyyD2cwB4QzfkkKB_-GRxFeG1-hx1fgqK98TF3XDem9ux90O2mglYJAE8CrHC1Nv3D8PiozlGRAZlaBackfYETRWa2lBeRuYWxHZU/s320/17162_Serra+da+Enci%25C3%25B1a+da+Lastra_1-4GISUH.jpg)
Naquela altura do 2002, o DOG informou que o Conselleiro de Medio Ambiente, José Carlos del Álamo Jiménez, estabeleciu un réxime xurídico especial para o espacio denominado Serra da Enciña da Lastra, mediante a súa declaración como parque natural.. Noutras palabras, declarou o Parque Natural da Serra da Enciña da Lastra. O precioso espazo natural fronteirizo sito en Rubiá (Ourense), que atendendo a lenda debe o seu nome a unha enorme enciña que serviría de guía aos camiñantes, convertíase asi no sexto -e ata hoxe último- Parque Natural galego.
![]() |
Carlos del Álamo |
Carnota é o segundo concello costeiro galego con máis superficie protexida, cun impresionante 42% da superficie total do municipio. Mais efectivamente esta protección trouxo poucas ou ningunha vantaxe e si moitas trabas tanto para a administración local coma para os veciños á hora de sacar adiante proxectos e mesmo para continuar cos aproveitamentos que tradicionalmente se viñan desenvolvendo neses espazos. Esta é precisamente unha situación que se pretende invertir coa declaración do Monte Pindo como Parque Natural, unha figura que si obriga a investimentos reais e a constituir órganos de diálogo e consulta con todas as partes, dando prioridade máxima tanto á sociedade civil coma ao tecido económico que deben ser os primeiros beneficiarios desa protección.
A consigna é clara: En Carnota, e na Costa da Morte, temos un medio ambiente privilexiado e temos que protexelo, pero esta protección debe repercutir positivamente nas vidas dos seus veciños, na creación de emprego e na fixación poboacional. E un Parque Natural do Monte Pindo ben xestionado do que todos e todas nos sintamos partícipes e beneficiarios é o camiño para logralo.